خیلی تلقی اشتباهی از نظام جمهوری اسلامی است که تصور کنیم تمام بار نظام و مسئولیت آن بر دوش رهبری است؛ پس شأن نظارتی مجلس چه می شود؟ نخبگان و علما کجای این نقشه هستند؟ ظرفیت های قانون اساسی برای چیست؟ انتخابات و اثرگذاری مردم بر سرنوشت شان برای چیست؟
اگر همه کارها با رهبری باشد، مردم چگونه رشد خواهند کرد؟ سرنوشت هر قوم را خود آن قوم رقم می زنند.

ما گفته ایم نظام ما مردم سالار است و حقیقتا به این حرف اعتقاد داریم؛ امام جامعه سیاست های کلان را گوشزد می کنند و هشدار می دهند، اگر مردم فریب عوامفریبی ها را بخورند یا امیال شان تغییر کند حتی امیر المومنین هم که حاکم باشد باز هم جامعه می شود «کوفه».
هیچ راهی وجود ندارد جز اینکه با رشد آگاهی های عمومی٬ جامعه خودش مسیرش را تغییر دهد و به صلاح روی آورد؛ رهبری در این موقف کارش هدایت عام و ترسیم نقشه ی راه است.

خداوند یکی از ویژگی های عبرت آمیز قوم بنی اسرائیل را همین مساله عنوان می کند که آن ها حتی حاضر نبودند برای آسایش خودشان هم قدمی بردارند، در پاسخ به دعوت حضرت موسی (ع) که آن ها را به مبارزه برای داخل شدن در سرزمین مقدس فراخوانده بود، گفتند:"موسی تو با خدای خودت برو و بجنگ ما اینجا نشسته ایم تا کار تمام شود". بخاطر همین سستی٬ از قوم برتر به قوم مغضوب تبدیل شدند.

امام خمینی بسیار قاطع بود و به افراد خاطی و منحرف مهلت نمی داد؛ ولی ظاهرا رهبری مماشات می کنند؛ چرا؟
این هم تلقی غلطی از مرام و روش امام راحل است؛ زمانی که همه ی نیروهای انقلابی مخالف و بلکه متنفر از بنی صدر شده بودند، امام باز هم حمایت کردند.
مشهور است که حاج احمد متوسلیان گفته بود اگر هلیکوپتر بنی صدر را ببینم با آر پی جی می زنم؛ ولی وقتی هلیکوپتر بنی صدر با نقص فنی مواجه شد امام بیانیه دادند و خدا را بابت سلامتی بنی صدر شکر کردند!

امام سال ها آیت الله منتظری را تحمل کرند، مدت ها بنی صدر را تحمل کردند، امثال بازرگان را تحمل کردند، اما در نامه ای به آقای منتظری می نویسند: "والله قسم، من از ابتدا با انتخاب شما مخالف بودم... والله قسم من با #نخست_وزیری بازرگان مخالف بودم... والله قسم من رای به ریاست جمهوری بنی صدر ندادم"
ولی در تمام موارد صبر کردند تا رشد آگاهی های مردم زمینه ی اقدام را فراهم کند؛ برخی تلقی دیکتاتور مآبانه ای از جایگاه رهبری دارند، این غلط است.
فرق است بین «امام» و «امپراطور»....
امام وظیفه ی رشد دادن و تربیت کردن جامعه را بر عهده دارد...